banner

Społeczeństwo informacyjne to społeczeństwo, które wykorzystuje w różnych sferach aktywności społecznej rozwiniętą bazę informacyjną i komunikacyjną. Społeczeństwem informacyjnym nazywamy takie społeczeństwo, którego sektor informacyjny (gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji) ma przewagę nad sektorem przemysłowym w gospodarce. Najbardziej cenionymi wartościami są: dostęp do informacji, posiadanie informacji oraz edukacja.

Społeczeństwo informacyjne dotyczy każdego, na kogo wpływ mają rozwiązania techniczne oraz w różnym stopniu korzystają ze środków komunikacji i komputera. Charakteryzuje się tym, że pobiera informacje, wykorzystuje ją, przekazuje dalej oraz wytwarza i przechowuje tą informację. Społeczeństwo przeobraża się w społeczeństwo informacyjne, gdy większa część produktu krajowego brutto (PKB) pochodzi z sektora informacyjnego, a siła robocza to w większej części pracownicy informacyjni.

Termin "społeczeństwo informacyjne" pochodzi z Japonii. Po raz pierwszy użył go Tadao Umesamo w 1963r. w swoim artykule O teorii ewolucji społeczeństwa opartego na technologiach informatycznych. Spopularyzowany został natomiast przez Kenichi Koyamę w 1968r. w rozprawie Wprowadzenie do teorii informacji. W 1971r. w Japonii zatwierdzono plan wdrażania społeczeństwa informacyjnego oraz uznano go za cel narodowy w 2000r. Według wyznaczonego planu Japonia miała zostać pierwszym społeczeństwem informacyjnym na świecie.

W Stanach Zjednoczonych pojęcie wprowadzono dzięki pracom Marca Uri Porata oraz Fritza Machlupa. Do Europy pojęcie to dotarło pod koniec lat 70-tych XXw. poprzez dwóch ekspertów - Alaina Minca i Simona Nory.

Informacja od zawsze była dla człowieka ważna, jednak jej wartość wzrosła na przełomie XX/XXIw. Od wtedy informacja stanowi podstawę funkcjonowania gospodarki, zaliczono ją nawet do zasobów zaraz obok pracy czy ziemi.

Telekomunikacja to dziedzina techniki i nauki, zajmująca się transmisją wszelkiego rodzaju informacji na odległość. Obejmuje również sposoby przetwarzania tych informacji, kodowanie, sprzęt telekomunikacyjny, teorie propagacji, sieci telekomunikacyjne i wiele innych zagadnień. Obecnie telekomunikacja w coraz większym stopniu zależy od rozwiązań informatycznych i zaczyna odgrywać coraz większe znaczenie w sieciach komputerowych.

Początki telekomunikacji

Idea łączności, opierającej się na obserwacji wzrokowej nadawanych w różny sposób sygnałów, jest bardzo stara i stosowana była już w starożytności. W ten sposób, przy wykorzystaniu łańcucha ognisk, miała być przesłana wiadomość o zdobyciu Troi (około roku 1184 p.n.e.) do Myken. W podobny sposób przesyłano też informacje w Cesarstwie rzymskim - w 43r.n.e. cesarz Klaudiusz przesłał do Rzymu wiadomość o zwycięstwie w Brytanii. W starożytnej Grecji i Kartaginie jako nośnika informacji stosowano pochodnie i zegar wodny - włączenie i wyłączenie zegara sygnalizowano pochodnią, poziom wody wskazywał umowną informację. Dodatkowo Grecy stosowali też telegraf optyczny, przekazujący poszczególne litery alfabetu.

W czasach średniowiecza ogniska sygnałowe, usytuowane na wzgórzach, pełniły ważną rolę w komunikacji pomiędzy osadami.

W późniejszym okresie stosowano sygnalizację chorągiewkami.

Takie systemy były jednak dość prymitywne - aby zrozumieć wiadomość, jej znaczenie musiało być wcześniej ustalone.

Telegraf

Udane próby z budową telegrafów optycznych podejmował w XVIIIw. niemiecki fizyk Johann Lorenz Boeckmann.

W 1791r. francuski wynalazca Claude Chappe wraz ze swym bratem Ignace'em opracował telegraf optyczny semaforowy, znany później jako telegraf Chappe'a, gdzie za pomocą odpowiedniego ustawienia trzech ruchomych ramion na maszcie możliwe było przesyłanie dowolnej litery przez łańcuch stacji, umieszczonych na specjalnych wieżach, nadbudówkach czy wyniosłościach terenu. W 1792r. połączono w ten sposób Paryż z Lille (ok. 225 km) i nadano pierwszą wiadomość.

W 1794r. informację o zdobyciu przez Austriaków miejscowości Condé-sur-l'Escaut przekazano do Paryża w mniej niż godzinę po tym fakcie. W czasie swoich kampanii Napoleon Bonaparte wykorzystywał sieć tego typu telegrafów do koordynacji ruchów swoich wojsk.

Sieć stacji szybko rosła. W 1849r. we Francji telegraf ten w okresie szczytu swojej popularności łączył za pośrednictwem 534 stacji przekaźnikowych Paryż z 29 miastami, zapewniając znaczną szybkość przekazywania wiadomości, np. na trasie Paryż - Lyon, poprzez 20 stacji w ciągu 2 minut.

W połowie XIXw. telegraf Chappe'a był już powszechny w Europie.

System potrzebował jednak wykwalifikowanych specjalistów, mogących go obsługiwać oraz kosztownych wież, stojących w odstępach od dziesięciu do trzydziestu kilometrów. Pod presją współzawodnictwa z elektrycznym telegrafem ostatnia komercyjna linia została zamknięta w 1880r.

Elektromagnetyczny telegraf igiełkowy skonstruowali w 1833r. w Getyndze uczeni niemieccy Carl Friedrich Gauss i Wilhelm Weber.

W 1809r. Samuel von Sömmering, niemiecki lekarz, anatom, fizyk, paleontolog i wynalazca, skonstruował telegraf elektrochemiczny, lecz nie miał środków, by go opatentować. Jego wynalazek udoskonalany był przez innych.

w 1837r. zbudowany został pierwszy elektryczny telegraf przez angielskich wynalazców, Charlesa Wheatstone'a oraz Williama Fothergilla Cooke'a. Telegraf ten wykorzystywał pięć przewodów do kierowania wskazówką w odbiorniku, która wskazywała różne litery alfabetu.

W tym samym roku Samuel Finley Breese Morse opracował pierwszy amerykański telegraf, który był oparty, w przeciwieństwie do wynalazku Wheatstone'a, na dużo prostszym systemie kropek i kresek, zwanym alfabetem lub kodem Morse'a (sposób reprezentacji alfabetu, cyfr i znaków specjalnych za pomocą dźwięków, błysków światła, impulsów elektrycznych lub znaków), przesyłanym tylko przez jedną parę przewodów. Dzięki prostocie budowy linii telegraficznych i niezawodności działania system Morse'a został w końcu uznany za standard.

Pierwszy transatlantycki kabel telegraficzny został w 1866r. położony na dnie Atlantyku pomiędzy miejscowościami Foilhommerum na wyspie Valentia (zachodnia Irlandia) a Heart's Content na wschodnim wybrzeżu Nowej Fundlandii. Łączył on Amerykę Północną z Europą, skracając do kilku minut czas potrzebny na dostarczenie wiadomości między nimi.

W Polsce najprawdopodobniej pierwsza linia telegrafu optycznego powstała w 1830r. na trasie Warszawa - Modlin, brak jednak jakiegokolwiek potwierdzenia w materiałach archiwalnych istnienia tej linii, informacje zawarte są jedynie w polskiej literaturze. Pierwszym zapisem archiwalnym dotyczącym budowy telegrafu optycznego w Polsce jest notatka z posiedzenia Rady Wojennej w Warszawie z 20 lipca 1831r. W początkach sierpnia rozpoczęła się budowa telegrafu, a Kurier Warszawski z 10 sierpnia 1831r. donosił: Na szczycie budowy nowego teatru zaczęto urządzać telegraf, za pomocą którego w kilka minut będzie można mieć wiadomość od armii. Nie wiadomo, czy budowa tego telegrafu została ukończona przed upadkiem Warszawy w Powstaniu Listopadowym.

W 1835r. rozpoczęto budowę telegrafu optycznego Warszawa - Sankt Petersburg. Linia składała się ze 149 stacji i była zintegrowana z systemem telegrafów optycznych Rosji, których punktem centralnym była stacja w Pałacu Zimowym. 29 kwietnia 1839r. zatwierdzono statut warszawskiej linii telegraficznej oraz określono umundurowanie i uzbrojenie obsługujących ją żołnierzy.

Czas przesyłania depeszy z Warszawy do Petersburga w dobrych warunkach pogodowych wynosił około 20 minut. Pierwsze wiadomości przesłano w początkach kwietnia 1839r. Kurier Warszawski z 10 kwietnia 1839r. pisał: Nowość u nas nader interesująca istnieje od onegdaj; w tym dniu Telegrafy urządzone od Petersburga do Warszawy, pierwszy raz doniosły wiadomości, które można będzie miewać w ciągu kilku godzin. Pod koniec lipca 1839r. Tygodnik Petersburski poinformował o przesłaniu telegrafem z Petersburga do Warszawy informacji o przybyciu do Petersburga syna cesarza Austrii.

W Warszawie stacje telegrafu optycznego znajdowały się na Cytadeli Aleksandryjskiej oraz na nieistniejącej obecnie wieży Zamku Królewskiego. Jedna ze stacji znajdowała się na terenie obecnej wsi Rembelszczyzna, gdzie zachowały się pozostałości fundamentów, a wzgórze na którym stała wieża nosi potoczną nazwę "Cielegraf".

Po zbudowaniu linii Petersburg - Moskwa możliwe stało się przesyłanie depesz na liczącej 220 stacji trasie Warszawa - Moskwa.

16 listopada 1840r. założona została szkoła sygnalistów Warszawskiej Linii Telegraficznej.

W 1854r. rozpoczęto na Zamku Królewskim w Warszawie instalację telegrafu elektrycznego. Telegraf optyczny Warszawa - Petersburg funkcjonował do 1857r.

Telefon

Już w XVIIw. ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę z możliwości przesyłania głosu za pośrednictwem metalowego przewodu.

Jedno z pierwszych urządzeń elektrycznych, zdolnych do transmisji głosu za pośrednictwem linii, skonstruował w 1857r. Antonio Meucci. Kiedy jego żona zachorowała, Meucci skonstruował "telefon", dzięki któremu kobieta mogła z domu porozumiewać się z warsztatem. Później Włoch zmodernizował wynalazek tak, by można było się nim porozumiewać na znaczną odległość.

Podobnych prób dokonywał także Niemiec Philipp Reis. Jego urządzenie przewodziło dźwięki harmoniczne i pozwalało na transmisję muzyki, ale głos ludzki ulegał ogromnemu zniekształceniu.

W 1876r. dwóch wynalazców, Elisha Gray - amerykański inżynier elektryk i Alexander Graham Bell - szkocki naukowiec, wynalazca, z zawodu logopeda i nauczyciel muzyki, niezależnie od siebie zaprojektowało swoje telefony. Swój pomysł Bell opatentował 7 marca 1876r. w amerykańskim Urzędzie Patentowym. Wyprzedził w urzędzie swojego rywala, Elisha Graya, o niecałe dwie godziny.

Elisha Gray i Alexander Graham Bell stoczyli słynną bitwę prawną o wynalezienie telefonu - zwycięsko wyszedł z niej Bell, jednak pierwszeństwo samego skonstruowania urządzenia przypisuje się Grayowi.

10 marca 1876r., po wielu tygodniach prób i błędów z urządzeniem przenoszącym głos, w piwnicy domu Alexandra Bella odezwał się dzwonek telefonu. Jego asystent odebrał połączenie i po raz pierwszy, zamiast trzasków i zgrzytów, usłyszał czysty głos swego pracodawcy: Panie Watson, proszę przyjść, potrzebuję Pana.

Pierwszy telefon Alexandra Bella

W wydanej w 2002r., po wieloletnich badaniach historycznych, rezolucji Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych znalazły się zapisy mówiące, że Meucci "stworzył w swoim domu na Staten Island zaczątkowe połączenie telekomunikacyjne łączące piwnicę z pierwszym piętrem... zademonstrował swój wynalazek w 1860r. i opublikował jego opis w nowojorskiej gazecie włoskojęzycznej... nie udało mu się zebrać wystarczających funduszy, aby opłacić całą procedurę patentową...". W odpowiedzi parlament Kanady wydał oświadczenie, że wynalazcą telefonu jest jednak Bell. Enciclopedia Italiana di Scienze, Lettere ed Arti określa Meucci'ego mianem inventore del telefono (wynalazcy telefonu).

Pierwszy aparat telefoniczny został zainstalowany 20 czerwca 1877r. Pierwsze usługi telefoniczne powstały w latach 1878 i 1879 po obu stronach Atlantyku, w Londynie i New Haven. Pierwszy kabel telefoniczny między Europą a Ameryką położono w 1956r. Przewód ten umieszczono na dnie Atlantyku. 90 lat wcześniej były tam kładzione kable telegraficzne.

Telegraf i telefon są zbudowane na bazie przewodów elektrycznych, a sukces telefonu Bella wyniknął bezpośrednio z jego prób udoskonalenia telegrafu.

Elektromagnes przekształcał drgania cienkiej metalowej membrany mikrofonu, powstające pod wpływem fal dźwiękowych, wytwarzanych przez mówiącego. Drugi elektromagnes odbierał i ponownie przekształcał w fale dźwiękowe drgania podobnej membrany, umieszczonej w słuchawce, która początkowo była oddzielona od mikrofonu.

Opatentowany w 1877r. przez Thomasa Alvę Edisona mikrofon węglowy wkrótce jednak na ponad sto lat wyparł mikrofon elektromagnetyczny, natomiast słuchawka używana w aparatach nadal działała w oparciu o efekt elektromagnetyczny i stalową membranę.

Początkowo do łączenia abonentów zatrudniano operatorów. W 1889r. Amerykanin Almon Brown Strowger wynalazł automatyczną centralę telefoniczną, która początkowo łączyła telefony, z których numer wybierało się za pomocą trzech przycisków, oznaczających kolejno jedności, dziesiątki i setki.

Po raz pierwszy telefon z tarczą do wybierania numerów użyto w 1896r., a telefon z klawiaturą w 1963r.

Telefon skonstruowany przez Aleksandra Bella niewątpliwie zrewolucjonizował świat, jednak ludzkość - wraz z rozwojem technologii - zapragnęła czegoś nowego. Pojawiła się idea telefonii komórkowej, która umożliwiałaby prowadzenie rozmów w sposób bezprzewodowy.

Początkowe próby stworzenia takiej technologii miały miejsce już w latach 40-tych XXw., jednak pierwszy telefon komórkowy, a raczej jego prototyp, został stworzony dopiero w 1956r. przez szwedzką firmę "Ericsson". Cud ówczesnej technologii wyglądem przypominał walizkę, ważył około 40 kilogramów, a jego cena wahała się w granicach ceny samochodu. Późniejsze modele były znacznie lżejsze i mniejsze, na przykład aparat Motoroli z 1973r. miał wymiary cegły i ważył niecały kilogram. Z każdą kolejną dekadą telefony komórkowe coraz bardziej przypominały dzisiejsze urządzenia, dlatego stawały się coraz bardziej popularne.

3 grudnia 1992r. wysłano po raz pierwszy wiadomość SMS.

Powstanie telefonu komórkowego wiąże się z wynalezieniem układów scalonych, co spopularyzowało bezprzewodową łączność radiotelefoniczną. Działa ona na zasadzie centrali, która wysyła sygnały nadawczo - odbiorcze do szeregu podstacji, obsługujących lokalnie posiadaczy telefonów komórkowych w swoim zasięgu działania. Istniejące od początku lat 80-tych XXw. przesyłały dźwięki zapisane w sposób analogowy. Po opracowaniu cyfrowego systemu łączności telefonia komórkowa była najdynamiczniej rozwijającym się działem gospodarki światowej. W obecnym czasie powszechne są już telefony, umożliwiające nie tylko łączność wizyjną z rozmówcą, ale także wykonywanie przy pomocy aparatu operacji bankowych, oglądanie telewizji, komfortową łączność z Internetem czy też obsługę domowych urządzeń.

Na ziemiach polskich pierwsza sieć telefoniczna powstała w 1881r. we Wrocławiu, w zaborze pruskim, choć powszechnie uważa się, że pierwszą była sieć telefonów warszawskich w Królestwie Polskim, która powstała w 1882r.

W Warszawie telefony pojawiły się już w 1877r. czyli ponad rok po uzyskaniu patentu przez Aleksandra Grahama Bella. Do Królestwa Polskiego telefony dotarły poprzez Niemcy, a o zainteresowaniu wynalazkiem świadczy fakt, iż w tym samym roku rozpoczęto nad Wisłą ich produkcję.

Za początek polskiej telefonii komórkowej uznaje się rok 1996, ale pierwszy operator pojawił się na rynku znacznie wcześniej.

W czerwcu 1992r. firma "PTK Centertel" uruchomiła analogową sieć komórkową (1G), która w ciągu trzech lat funkcjonowania bardzo szybko pokryła zasięgiem większą część kraju. Niestety, już na starcie dni "Centertela" były policzone - kiedy w Polsce pierwsi klienci podłączali się do sieci analogowej, kraje bardziej rozwinięte gospodarczo wdrażały pierwsze sieci cyfrowe (GSM), zapewniające znacznie lepszą jakość połączeń.

W tamtym czasie dostępne urządzenia były tak duże, że trzeba było je nosić w walizkach, a ich ceny były proporcjonalne do rozmiaru. Za najpopularniejszą Mobirę (dawna nazwa Nokii), model Cityman trzeba było zapłacić prawie 1800 dolarów, co po ówczesnym kursie oznaczało... 20 milionów złotych (ceny sprzed denominacji, dziś - 2000 PLN).

Fakt, że operator działał w technologii analogowej sprawiał, że rozmowy dosyć łatwo można było podsłuchiwać. Szybki przyrost liczby abonentów pokazał jednak, że Polacy są bardzo otwarci na nowe technologie.

Stawki za połączenia były podawane w dolarach, ponieważ z powodu szalejącej wówczas inflacji "Centertel" bał się podawać ceny w złotych. Cennik z 1992r.: 500 dolarów za podłączenie do sieci, 35 centów za połączenie wewnątrz sieci i dwa razy tyle na telefony stacjonarne.

14 czerwca 1996r. odbyła się pierwsza publiczna rozmowa przez cyfrowy telefon komórkowy. W Polsce było wówczas sześć stacji bazowych cyfrowej sieci komórkowej - dwie w Poznaniu i cztery w Warszawie. Do rozmowy użyto telefonu Ericsson GH388.

Pierwsza sieć komórkowej telefonii cyfrowej w Polsce, "Era GSM" (dziś "T-Mobile"), rozpoczęła działalność 16 września 1996r. Do grudnia "Era" objęła zasięgiem 50 miast w Polsce. Tuż po niej - 1 października 1996r. - zadebiutował "Plus GSM", a w 1998r. dołączyła "Idea" (dziś "Orange"). Dopiero w 2007r. pojawiła się sieć "Play".

Za ważną datę w historii telefonii komórkowej w Polsce można uznać 3 marca 1997r., czyli dzień, w którym wysłano pierwszego SMS-a. Jako pierwszy do swojej oferty wprowadził je "Plus".

Na początku posiadanie komórki było domeną ludzi bogatych. Na szczęście ceny usług telekomunikacyjnych zaczęły dosyć szybko spadać. Taniały też same telefony, które stawały się coraz mniejsze, coraz lżejsze i coraz bardziej zaawansowane technologicznie. Pod tym względem polski rynek zaczął rozwijać się w podobnym tempie, co kraje zachodnie.

Specjaliści podkreślają, że kamieniem milowym w rozwoju telefonii komórkowej w Polsce było wprowadzenie w 1998r. systemu "pre-paid", czyli telefonów na kartę. Jaki pierwszy zaoferował je "Plus", tuż po nim "Era".

Początkowo systemy telefonii GSM nie zawsze dobrze radziły sobie z łączeniem rozmów, a i użytkownicy słabo panowali nad telefonami. Dlatego przez kilka lat operatorzy nie naliczali opłat za pierwsze pięć sekund połączenia, by nie narażać klientów na koszty w razie błędnie połączonej rozmowy. Wielu ludzi wyspecjalizowało się wtedy w przekazywaniu pięciosekundowych darmowych wiadomości.

Technologia GPRS to początki współczesnego dostępu do internetu z komórki. Pozwalała na rozliczanie abonenta na podstawie tego, ile danych pobrał. W Polsce GPRS ruszył w 1999r., ale ceny korzystania były dość wygórowane - za 100 kilobitów transmisji internetowej zapłacić trzeba było ok. 50 gr. Przy "dobrych wiatrach" udawało się osiągnąć prędkość 50 kb na sekundę. Dla porównania: dziś powszechnie wykorzystywana technologia LTE daje bez problemu 50 megabitów na sekundę, a więc prędkość 1000 razy większą.

Wideotelefon

Pewnego dnia człowiek rozmawiający przez telefon będzie widzieć rozmówcę niezależnie od odległości.

Alexander Graham Bell

Już w XIXw. możliwość transmitowania dźwięku i obrazu na odległość rozpalała wyobraźnię miłośników fantastyki. Eksperymentalne urządzenia do połączeń z obrazem pojawiły się jeszcze przed II wojną światową.

1 marca 1936r. nazistowskie Niemcy z wielką dumą zaprezentowały wideofon (nazwa pełna: wideotelefon) - aparat telefoniczny wyposażony w mały monitor ekranowy. Urządzenie pozwalało na wymianę informacji audio-wizualnych.

Pierwsze połączenie testowe odbyło się między Lipskiem a Berlinem. Sekretarz poczty zadzwonił z Berlina do burmistrza Lipska na pocztę. Mężczyźni widzieli się wzajemnie na ekranie. Wiadomości o tym wydarzeniu rozprzestrzeniły się szybko na całym świecie. Niemcy natychmiast wykorzystały wynalazek do propagandy, a obrazy z rozmów wideo pojawiły się na plakatach i czasopismach. Nowa era komunikacji otwierała się na świat.

Urządzenie zostało wynalezione przez Georga Schuberta. Miało mały ekran, daleki od dzisiejszego wyświetlacza HD, ale dzwoniący byli bardzo zadowoleni, a ludzie byli zafascynowani nową technologią. Podczas pierwszego publicznego połączenia urządzenia w Berlinie i Lipsku zostały połączone kablem koncentrycznym na odległość 160 km.

Po testach zainstalowano kolejne wideofony w Hamburgu, Norymberdze i Monachium. Zostały umieszczone w kabinach w urzędach pocztowych i oczekiwano ich wykorzystania przez ogół społeczeństwa. Jednak nigdy nie odniosły sukcesu, ponieważ połączenia wideotelefoniczne były bardzo drogie. Połączenie z Lipska do Hamburga osiągnęło cenę piętnastu średnich tygodniowych płacy w Niemczech. Niewiele osób chciało poświęcić takie pieniądze tylko po to, by zobaczyć osobę, do której dzwoniły.

Zamiast tego wideofon znalazł inne zastosowanie, m.in. pozwolił dziennikarzom łączyć się w czasie rzeczywistym z Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1938r. Propaganda świętowała sukces, a niemiecka technologia została opisana we wszystkich gazetach.

Obiecujący projekt zakończył wybuch II wojny światowej. Przełomowy wynalazek, który miał zostać rozszerzony na inne duże niemieckie miasta w 1940r., zniknął. Naziści całkowicie powrócili do używania zwykłego telegrafu. Jedynym wyjaśnieniem były wysokie koszty, ale nie jest jasne, dlaczego Niemcy całkowicie porzucili tę technologię. Ponownie technologia ta pojawiła się na krótko w Niemczech w latach 80-tych XXw.

Podobny system wymyślili Francuzi w latach 30-tych XXw., ale w ich przypadku pozostał on w sferze eksperymentów, a ich urządzenie nigdy nie zostało skomercjalizowane.

Komercyjnie sprzęt tego typu zadebiutował na większą skalę w drugiej połowie XXw.

Radio

Radio to dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal radiowych.

Telewizja

Telewizja (TV) to dziedzina telekomunikacji, przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.

Sieć komputerowa i Internet

Warto zajrzeć

KALENDARZ TELEKOMUNIKACYJNY

13 II - Światowy Dzień Radia
18 IV - Światowy Dzień Krótkofalowca (Krótkofalarstwa)

Święto (ang. World Amateur Radio Day) obchodzone jest w celu upamiętnienia dnia, w którym społeczności z różnych krajowych organizacji zrzeszyły się w 1925r. w Międzynarodowej Unii Radioamatorskiej (ang. International Amateur Radio Union, IARU), dającej początek krótkofalarstwu bez granic.

Co roku obchody odbywają się pod innym hasłem. Mają miejsce spotkania i imprezy radiooperatorskie, przybliżające problematykę amatorskiego radia. W większości krajów odbywają się okolicznościowe zawody krótkofalarskie, trwające zwykle około 2 godzin.

Polski Związek Krótkofalowców, który powstał 24 lutego 1930r. w Warszawie i jest członkiem IARU oraz Magazyn Krótkofalowców QTC z tej okazji wydają okolicznościowy dyplom.

Święto jest również okazją do podziękowań i uznania pracy krótkofalowców podczas klęsk żywiołowych, którzy utrzymują łączność gdy zawodzą inne, "profesjonalne" systemy.

17 V - Światowy Dzień Telekomunikacji i Społeczeństwa Informacyjnego

Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ang. International Telecommunication Union, ITU) to najstarsza na świecie organizacja międzynarodowa, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, ustanowiona w celu standaryzowania oraz regulowania rynku telekomunikacyjnego i radiokomunikacyjnego. Została ona założona jako Międzynarodowy Związek Telegraficzny (ang. International Telegraph Union) 17 maja 1865r. w Paryżu. W tym dniu rządy dwudziestu państw podpisały konwencję telegraficzną. Była to pierwsza w świecie umowa międzynarodowa, która zapewniała regularną wymianę korespondencji telegraficznej między sygnatariuszami porozumienia.

Do Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego należą obecnie 193 państwa, w tym Watykan oraz prawie wszyscy członkowie ONZ z wyjątkiem Palau. Polska została członkiem ITU w 1921r.

Pierwszy Międzynarodowy Dzień Telekomunikacji obchodzono w 1969r. Co roku ten dzień obchodzony jest pod innym hasłem określającym wpływ telekomunikacji na określoną dziedzinę. Kolejnymi hasłami były:

  • 1969 - Rola i działalność Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej
  • 1970 - Telekomunikacja i edukacja
  • 1971 - Telekomunikacja w służbie zbliżenia narodów
  • 1972 - Światowa sieć telekomunikacyjna
  • 1973 - Telekomunikacja i kosmos
  • 1974 - Telekomunikacja i transport
  • 1975 - Meteorologia i telekomunikacja
  • 1976 - Telekomunikacja i informacja
  • 1977 - Telekomunikacja i rozwój społeczno-gospodarczy
  • 1978 - Radiokomunikacja
  • 1979 - Telekomunikacja dla wszystkich
  • 1980 - Telekomunikacja wiejska
  • 1981 - Telekomunikacja i zdrowie
  • 1982 - Telekomunikacja i współpraca międzynarodowa
  • 1983 - Jeden świat, jedna sieć telekomunikacyjna
  • 1984 - Horyzonty telekomunikacji
  • 1985 - Telekomunikacja dla rozwoju
  • 1986 - Partnerstwo w postępie
  • 1987 - Telekomunikacja w służbie narodów
  • 1988 - Przepływ technologii telekomunikacyjnej w wieku elektroniki
  • 1989 - Współpraca międzynarodowa
  • 1990 - Telekomunikacja i rozwój przemysłu
  • 1991 - Telekomunikacja i bezpieczeństwo życia ludzkiego
  • 1992 - Telekomunikacja i Kosmos: nowe horyzonty
  • 1993 - Telekomunikacja i rozwój ludzkości
  • 1994 - Telekomunikacja i kultura
  • 1995 - Telekomunikacja i środowisko
  • 1996 - Telekomunikacja i sport (ang. Telecommunication and Sport)
  • 1997 - Telekomunikacja i pomoc humanitarna (ang. Telecommunications and Humanitarian Assistance)
  • 1998 - Telekomunikacja i handel (ang. Trade in Telecommunications)
  • 1999 - Elektroniczna Gospodarka (ang. Electronic Commerce)
  • 2000 - Telekomunikacja ruchoma (ang. Mobile Communications)
  • 2001 - Internet - wyzwania, możliwości, perspektywy (ang. The Internet: challenges, opportunities and prospects)
  • 2002 - Cyfrowe techniki komunikacyjne dla każdego - umożliwienie ludziom przekroczenia cyfrowej bariery (ang. ICT for all: empowering people to cross the Digital Divide)
  • 2003 - Pomóc wszystkim ludziom świata w komunikowaniu się (ang. Helping all of the world"s people to communicate)
  • 2004 - Cyfrowe techniki komunikacyjne wiodącym czynnikiem stabilnego rozwoju (ang. ICTs: leading the way to sustainable development)
  • 2005 - Społeczeństwo informacyjne równych szans: czas działać (ang. Creating an equitable Information Society: Time for Action)

Po Światowym Szczycie Społeczeństwa Informacyjnego w Tunisie (2005) rezolucją Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z dnia 27 marca 2006r. został ustanowiony Światowy Dzień Społeczeństwa Informacyjnego. Jest on kontynuacją Światowego Dnia Telekomunikacji, stad jego pełna nazwa brzmi Światowy Dzień Telekomunikacji i Społeczeństwa Informacyjnego (ang. World Telecommunications and Information Society Day).

Dostęp do technologii komunikacyjnych nie jest powszechny i nie wszyscy ludzie mogą z nich w równym stopniu korzystać. Światowe Szczyty Społeczeństwa Informacyjnego, które odbyły się w Genewie w 2003r. i w Tunisie w 2005r. powiązały technologie informatyczne i komunikacyjne (ICT) z rozwojem społecznym. Państwa członkowskie ONZ zostały wezwane przez Sekretarza Generalnego ONZ do zbudowania globalnego, równego, zorientowanego na ludzi i rozwój społeczeństwa informacyjnego, dzięki dzieleniu się informacjami i wiedzą.

  • 2006 - Promocja globalnego cyberbezpieczeństwa (ang. Promoting Global Cybersecurity)
  • 2007 - Łączenie Młodych Perspektywą Technik Informacyjnych i Komunikacyjnych (ang. Connecting the Young: the opportunities of ICT)
  • 2008 - Łączmy się z ludźmi niepełnosprawnymi: techniki informacyjne i komunikacyjne dla wszystkich (ang. Connecting Persons with Disabilities: ICT Opportunities for All)
  • 2009 - Bezpieczeństwo dzieci w cyberprzestrzeni (ang. Protecting Children in Cyberspace)
  • 2010 - Techniki informacyjne i komunikacyjne katalizatorem lepszego życia w mieście (ang. Better city, better life with ICTs)
  • 2011 - Przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu na terenach słabo zurbanizowanych (ang. Better life in rural communities with ICTs)
  • 2012 - Kobiety i dziewczęta wobec technik informacyjno-komunikacyjnych (ang. Women and Girls in ICT)
  • 2013 - ICT na rzecz wzrostu bezpieczeństwa ruchu drogowego (ang. ICTs and improving road safety)
  • 2014 - Sieci szerokopasmowe na rzecz niezakłóconego rozwoju (ang. Broadband for Sustainable Development)
  • 2015 - Telekomunikacja i technologie informacyjno-komunikacyjne: źródła innowacji (ang. Telecommunications and ICTs: drivers of innovation)
  • 2016 - Przedsiębiorczość w ICT na rzecz zmian społecznych
  • 2017 - Big Data for Big Impact (Analiza i wykorzystanie dużych zbiorów danych napędza ekonomię, badania naukowe oraz rozwój społeczeństwa informacyjnego)
  • 2018 - Wykorzystanie sztucznej inteligencji dla pożytku społecznego
  • 2019 - Niwelowanie luki standaryzacyjnej
  • 2020 - Technologie informacyjno - komunikacyjne dla celów zrównoważonego rozwoju w 2030 roku
  • 2021 - Przyspieszenie transformacji cyfrowej w trudnych czasach
  • 2022 - Technologie cyfrowe na rzecz osób starszych i zdrowego starzenia się
  • 2023 - Sztuczna Inteligencja

Z okazji Światowego Dnia Telekomunikacji i Społeczeństwa Informacyjnego na całym świecie organizowane są wydarzenia, poświęcone m.in. nowym technologiom, roli informatyki w rozwoju społecznym i gospodarczym. Obchody Dnia są również okazją do omówienia zagrożeń, jakie niesie coraz bardziej powszechny dostęp do mediów elektronicznych.

Organizowane co roku w Polsce uroczyste obchody Światowego Dnia Telekomunikacji i Społeczeństwa Informacyjnego mają ugruntowaną pozycję jednego z najważniejszych i najbardziej prestiżowych wydarzeń z dziedziny telekomunikacji i teleinformatyki w naszym kraju. Organizatorami obchodów są przede wszystkim: Stowarzyszenie Elektryków Polskich (SEP), Stowarzyszenie Inżynierów Telekomunikacji (SIT), Polskie Towarzystwo Informatyczne (PTI), Polska Izba Komunikacji Elektronicznej (PIKE), Urząd Komunikacji Elektronicznej (UKE).

15 VII - Światowy Dzień bez Telefonu Komórkowego

Nieformalne święto (ang. World Day Without The Mobile Phone) wymyślili internauci, a idea wyłączenia komórki na 24 godziny została rozpowszechniona w sieci za pomocą tzw. łańcuszków szczęścia. O dziwo, ta metoda nie "zabiła" pomysłu. Może więc jest coś na rzeczy?

Dzień bez Telefonu Komórkowego powstał po to, by przypomnieć ludziom, że istnieje życie poza ekranem komórki; że kontakty społeczne, niezakłócane dźwiękami SMS-ów i powiadomień, to całkiem fajna sprawa; że można iść do kawiarni i porozmawiać z ludźmi, bez sprawdzania co chwila, co w Internecie.

VIII - Międzynarodowy Weekend Latarni Morskich

Międzynarodowy Weekend Latarni Morskich lub inaczej Weekend Dziedzictwa Latarniczego (ang. International Lighthouse Lightship Weekend / Lighthouse Heritage Weekend) obchodzony jest w 3.weekend sierpnia. Święto zostało ustanowione z inicjatywy Amatorskiej Grupy Radiowej AYR w Szkocji. Po raz pierwszy odbyło się w 1993r. na skalę krajową, od 1999r. odbywa się na skalę międzynarodową.

W obecnych czasach wydarzenie przyciąga ponad 500 latarń i ludzi z nimi związanych w ponad 40 krajach. W tym dniu zazwyczaj bezpłatnie można zwiedzać obiekty latarniane, a grupy, związane z latarnictwem, organizują dla zwiedzających różne atrakcje.

Pierwowzorem latarni morskich był ogień, rozpalany na nabrzeżnych skałach lub unoszony za pomocą żurawia.

Latarnie morskie istniały już w starożytności, a opisy pierwszych kolumn, na których rozpalano ogień, pochodzą z 400r.p.n.e. Najbardziej znana była latarnia morska na wyspie Faros z około 280r.p.n.e.

Do dziś istnieje wielki zespół latarni, wybudowanych w 2.połowie XIX i w początkach XXw. na brzegach Wielkich Jezior oraz położonych na nich wysp, w Ameryce Północnej. Te zabytkowe w większości obiekty są jeszcze częściowo wykorzystywane w nawigacji.

Na terenie Polski najstarsze wzmianki o rozpalaniu ognia na brzegu (tzw. "Garnek Wulkana") pochodzą z około 1070r. Często w charakterze latarni morskiej wykorzystywano istniejące obiekty, np. na Helu pierwszą latarnią był ogień, rozpalany na wieży kościoła.

27 X - Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego
XI - Światowy Dzień Systemów Informacji Geograficznej

Wydarzenie (ang. Gis Day), mające miejsce w 3. tygodniu listopada, zawsze w środę, dla upamiętnienia technologii systemów informacji geograficznej (GIS), zainicjowanych w 1999r. przez ESRI, międzynarodowego dostawcę oprogramowania do systemów informacji geograficznej (GIS), aplikacji internetowych GIS i aplikacji do zarządzania geobazą. Prezes i współzałożyciel ESRI, Jack Dangermond, uznał ten dzień za dobrą okazję, by propagować wiedzę geograficzną i wiedzę o wielu zastosowaniach GIS.

13 II - Światowy Dzień Telewizji
Polskie święta branżowe
  • 05.06 - Święto Centrum Wsparcia Teleinformatycznego Sił Zbrojnych
  • 15.10 - Święto Wojsk Radiotechnicznych
  • 18.10 - Dzień Łącznościowca
  • 18.10 - Święto Wojsk Łączności i Informatyki

(Źródła: m.in. Wikipedia PL, Wikipedia EN, axtraStory.cz, Orange Polska SA, Onet, money.pl)