Komputer i Internet

Prezentację pierwszego graficznego środowiska pracy z rodziny Windows firmy Microsoft przeprowadzono w listopadzie 1984r. Wówczas była to graficzna nakładka na system operacyjny MS-DOS, powstała w odpowiedzi na rosnącą popularność graficznych interfejsów użytkownika (GUI), takich, jakie prezentowały na przykład komputery Macintosh. Nakładka, a później system operacyjny Windows po pewnym czasie zdominował światowy rynek komputerów osobistych.

GUI - Graficzny interfejs użytkownika, środowisko graficzne (ang. Graphical User Interface) - ogólne określenie sposobu prezentacji informacji przez komputer oraz interakcji z użytkownikiem, polegające na rysowaniu i obsługiwaniu widżetów.

Widżet - podstawowy element graficznego interfejsu użytkownika (np. okno, pole edycji, suwak, przycisk). Termin ten jest szczególnie popularny wśród użytkowników systemów operacyjnych z rodziny UNIX, natomiast użytkownicy systemów MS Windows używają w tym kontekście terminu "kontrolka" lub "element kontrolny". W produktach firmy Microsoft (Visual Studio, .NET, Office itp.) używana jest nazwa "formant". W pewnych kontekstach synonimem widżetu jest okno.

Historia GUI

• 1963 - Pojawił się program Sketchpad autorstwa Ivana Sutherlanda, umożliwiający sterowanie elementami na ekranie komputera za pomocą pióra świetlnego. Sketchpad uznawany jest za pierwszy interfejs GUI.
• 1968 - System oN-Line, stworzony przez Douglasa Engelbarta, jako pierwszy wykorzystywał w pracy z komputerem myszkę oraz okna na ekranie monitora.
• 1973 - W Alto, komputerze firmy Xerox, pojawił się bardziej zaawansowany interfejs graficzny, sukcesywnie rozwijany i nazwany z czasem interfejsem Xerox Star. W kolejnym dziesięcioleciu nastąpił rozwój zbliżonej do dzisiejszych interfejsów formuły WYSIWYG.
• 1983 - Komputer Lisa, produkt małej jeszcze wówczas firmy Apple, wykorzystywał interfejs graficzny stworzony w oparciu o pomysły Xeroxa, lecz bardziej funkcjonalny i bogatszy o elementy, które istnieją na PULPICIE do dziś.
• 1984 - Firma Apple przedstawiła nowy produkt - komputer Macintosh, wydajniejszy i tańszy od swej poprzedniczki Lisy, standardowo już wyposażony w przyjazny interfejs graficzny. Od tej pory Macintosh cieszył się ogromną popularnością wśród użytkowników indywidualnych.
• 1985 - Zainspirowany systemem Macintosha Amerykanin Bill Gates stworzył nakładkę graficzną na system MS-DOS, nadając jej nazwę Windows.
• Odtąd rozwój GUI, a więc także PULPITU, który jest nieodłączną jego częścią, stał się bardziej dynamiczny. Dotyczyło to niemal wszystkich platform systemowych, które pojawiały się w coraz to nowych udoskonalanych wersjach. Sam Windows zaś z roku na rok ewoluował i w 1995r. z nakładki operacyjnej przerodził się w złożony system operacyjny.

• Biurko na ekranie - historia GUI

WYBRANE LOGA MS WINDOWS

ELEMENTY ŚRODOWISKA WINDOWS

KURSOR (wskaźnik myszy)

Ukośna strzałka, poruszająca się po ekranie monitora zgodnie z ruchami myszy.

• Wskazanie - umieszczenie kursora myszy na wybranym elemencie.
• Kliknięcie (ang. click) - krótkie naciśnięcie i puszczenie przycisku myszy:
• pojedynczym kliknięciem lewym przyciskiem myszy dokonuje się wyboru lub go zatwierdza,
• podwójnym kliknięciem (ang. double click) lewym przyciskiem myszy uruchamia się programy, otwiera foldery itp.,
• kliknięcie prawym przyciskiem myszy ma charakter pomocniczy, zależny od miejsca kliknięcia.
• Przeciąganie - naciśnięcie przycisku myszy, przesunięcie bez zwalniania przycisku w inne miejsce i puszczenie przycisku; służy np. do kopiowania lub przenoszenia obiektów, zmieniania rozmiarów okien.
• Wygląd wskaźnika można modyfikować, zmieniając opcje w "Panel sterowania" --> "Mysz".

OKNO (ang. Window)

Każdy otwierany program, plik lub folder jest wyświetlany na ekranie w polu lub ramce nazywanej oknem. Okna są zawsze wyświetlane na pulpicie - w głównym obszarze roboczym ekranu. Chociaż poszczególne okna różnią się zawartością, występują w nich pewne wspólne elementy.

• Ikona menu sterowania jest symbolem, znakiem rozpoznawczym programu. Wywołuje także kilka poleceń, umożliwiających sterowanie oknem.
• Pasek tytułu wyświetla nazwę dokumentu i programu lub nazwę folderu; przed zapisaniem dokumentu w pamięci zewnętrznej program nadaje dokumentowi nazwę roboczą, np. "Bez nazwy", "Dokument"; pasek tytułu można wykorzystać do przeniesienia okna w inne miejsce; dwukrotne kliknięcie w pasek tytułowy działa tak samo, jak użycie środkowego przycisku sterującego.
• Przyciski sterujące umożliwiają odpowiednio:
  • "Minimalizuj" - ukrycie okna;
  • "Maksymalizuj" / "Przywróć w dół" - powiększenie okna do rozmiarów całego ekranu lub powrót do poprzedniego rozmiaru;
  • "Zamknij" - zamknięcie okna.
• Pasek menu zawiera elementy, które można kliknąć, aby dokonać wyboru opcji w programie lub folderze.
• Pasek przewijania umożliwia przewijanie zawartości okna, aby wyświetlić informacje znajdujące się poza jego obszarem:
  • klikanie strzałki przewijania w górę lub w dół - przewijanie zawartości okna małymi "skokami", przytrzymanie przycisku myszy - przewijanie w sposób ciągły;
  • klikanie pustego obszaru paska przewijania - przewijanie zawartości okna o jedną stronę;
  • przeciąganie suwaka - przewijanie zawartości okna w odpowiednim kierunku.
• Obramowania i narożniki ograniczają obszar roboczy okna; te elementy można przeciągać za pomocą wskaźnika myszy, aby zmieniać rozmiar okna.

W innych oknach mogą znajdować się dodatkowe przyciski, pola lub paski, jednak zawierają one zazwyczaj także przedstawione elementy podstawowe.

Korzystanie z menu

• Większość programów zawiera dziesiątki albo nawet setki poleceń (czynności) używanych podczas pracy z programem. Wiele z tych poleceń jest pogrupowanych w menu. Menu programu, podobnie jak menu w restauracji, jest listą, z której należy wybrać odpowiednią pozycję. Aby nie zasłaniać ekranu, zawartość menu pozostaje ukryta aż do kliknięcia jego tytułu na pasku menu, położonym bezpośrednio pod paskiem tytułu. W większości okien znajdują się tytuły: "Plik", "Edycja", "Widok", "Pomoc";
• Aby wybrać jedno z poleceń menu, należy je kliknąć. Czasem powoduje to wyświetlenie okna dialogowego, w którym można wybrać dalsze opcje. Jeśli polecenie jest niedostępne i nie można go kliknąć, jest wyświetlane jako wyszarzone.
• Niektóre elementy menu nie są poleceniami. Służą one do otwierania następnych menu, tzw. podmenu.
• Jeśli szukanego polecenia nie ma w menu, należy spróbować je znaleźć w innym menu. W tym celu trzeba przesunąć wskaźnik myszy wzdłuż paska menu, a odpowiednie menu będą otwierane automatycznie, bez konieczności ponownego klikania paska menu. Aby zamknąć menu bez wybierania poleceń, należy kliknąć pasek menu lub inną część okna.
• Jeśli polecenie ma skrót klawiaturowy, jest on podany obok tego polecenia. Skrótów klawiaturowych można używać zamiast myszy do obsługi menu.
• System Windows oferuje również tzw. menu podręczne (kontekstowe), dostępne po kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Zawartość menu zależna jest od miejsca kliknięcia.

Okna dialogowe

Okno dialogowe to specjalny typ okna, w którym jest wyświetlane pytanie lub które umożliwia wybranie opcji wykonania zadania bądź dostarcza użytkownikowi informacji. Okna dialogowe często są wyświetlane wtedy, gdy kontynuowanie działania programu lub systemu Windows wymaga reakcji użytkownika.

Przyciski poleceń

• Kliknięcie przycisku polecenia powoduje wykonanie polecenia zgodnego z napisem na przycisku. Naciśnięcie klawisza ENTER jest równoznaczne z kliknięciem zaznaczonego (obramowanego) przycisku polecenia.
• Przyciski poleceń położone poza oknami dialogowymi mogą mieć różny wygląd, niekiedy więc trudno określić, co jest przyciskiem, a co nie. Na przykład przyciski poleceń często mają postać małej ikony (obrazu) bez tekstu i bez prostokątnej ramki.
• Najbardziej niezawodną metodą sprawdzenia, czy element jest przyciskiem polecenia, jest umieszczenie nad nim wskaźnika. Jeśli element zmieni wygląd lub pojawi się wokół niego prostokątna ramka oznacza to, że mamy do czynienia z przyciskiem. Po wskazaniu większości przycisków pojawia się nad nimi również tekst z opisem ich funkcji.
• Jeśli przycisk po wskazaniu zostaje podzielony na dwie części, jest on przyciskiem podziału. Kliknięcie głównej części przycisku powoduje wykonanie polecenia, a kliknięcie strzałki powoduje otwarcie menu z opcjami.

Przyciski opcji

• Przyciski opcji służą do wybrania jednej z dwu lub więcej opcji.
• Aby wybrać opcję, należy kliknąć jeden z przycisków. Można wybrać tylko jedną opcję.

Pola wyboru

• Pola wyboru służą do wybierania jednej lub wielu niezależnych opcji. Umożliwiają jednoczesne zaznaczenie wielu opcji.
• Aby użyć pól wyboru:
  • należy kliknąć pusty kwadrat, aby zaznaczyć lub włączyć daną opcję; kwadracie pojawi się znacznik wyboru, co oznacza, że opcja została zaznaczona;
  • aby wyłączyć opcję, należy wyczyścić (usuńąć) zaznaczenie, klikając znacznik wyboru;
  • opcje, których nie można wybrać ani wyczyścić, są wyszarzone.

Suwaki

• Suwak służy do zmiany ustawienia, które może przybierać wiele wartości z zakresu.
• Aby użyć suwaka, należy przeciągnąć go w kierunku żądanej wartości.

Pola tekstowe

• Pole tekstowe służy do wpisywania informacji, takich jak wyszukiwany termin lub hasło.
• Migająca pionowa kreska, zwana kursorem, wskazuje miejsce, w którym będzie się pojawiać wpisywany tekst.
• Jeśli kursor nie pojawia się w polu tekstowym, oznacza to, że pole nie jest gotowe do wprowadzania danych. Należy najpierw kliknąć pole tekstowe, a potem pisać.
• W polach tekstowych, w których wprowadzane jest hasło, z reguły jest ono ukrywane podczas pisania, na wypadek, gdyby inna osoba patrzyła w tym czasie na ekran.

Listy opcji zwykłe (pole listy)

• Pole listy służy do wyświetlania listy opcji, które można wybierać. Widoczne są niektóre lub wszystkie opcje bez konieczności otwierania listy.
• Aby wybrać opcję z listy, należy kliknąć opcję. Jeśli opcja nie jest widoczna, trzeba przewinąć listę w górę lub w dół za pomocą paska przewijania. Jeśli nad listą znajduje się pole tekstowe, można w nim wpisać nazwę lub wartość opcji, zamiast wybierać ją z listy.

Listy opcji rozwijane

• Listy rozwijane są podobne do menu, jednak zamiast klikania poleceń wybiera się z nich opcje. Po zamknięciu listy rozwijanej widoczna jest na niej tylko obecnie zaznaczona opcja. Inne dostępne opcje są ukryte aż do chwili kliknięcia formantu.
• Aby otworzyć listę rozwijaną, należy ją kliknąć. Aby wybrać opcję z listy, należy kliknąć opcję.

Karty (zakładki)

• W niektórych oknach dialogowych opcje są rozmieszczone na dwu lub więcej kartach. Jednocześnie można wyświetlić tylko jedną kartę z opcjami.
• Wybrana karta jest wyświetlana z przodu pozostałych kart. Aby przejść do innej karty, należy ją kliknąć.

W odróżnieniu od zwykłych okien większości okien dialogowych nie można maksymalizować, minimalizować ani zmieniać ich rozmiaru. Można je jednak przenosić.

Okna komunikatów

W oknach komuniaktów system Windows informuje użytkownika o wykonywanych działaniach, operacjach lub o popełnionych błędach, zadaje pytania co do dalszego postępowania. Polecenia wydaje się poprzez naciśnięcie odpowiedniego przycisku w oknie.

Przełączanie między oknami

Jeśli otwarto więcej niż jeden program lub dokument, PULPIT może szybko zapełnić się oknami. Śledzenie okien, które pozostają otwarte, nie zawsze jest łatwe, ponieważ niektóre okna mogą częściowo lub całkowicie przykrywać inne okna.

• Korzystanie z PASKA ZADAŃ (czytaj niżej: PASEK ZADAŃ --> Środkowa część paska zadań --> Pasek szybkiego uruchamiania)
• Korzystanie z klawiszy ALT+TAB

  Aby przełączyć się do poprzedniego okna, można użyć klawiszy ALT+TAB lub przełączać kolejno wszystkie otwarte okna i PULPIT, przytrzymując wciśnięty klawisz ALT i naciskając klawisz TAB. Aby wyświetlić wybrane okno, należy zwolnić klawisz ALT.

• Korzystanie z funkcji "Przerzucanie okien 3W Aero" (Windows 7 i wyżej)

  Funkcja "Przerzucanie okien 3W Aero" umożliwia rozmieszczanie okien w formie trójwymiarowego stosu, który można szybko przerzucać:

  • aby otworzyć widok "Przerzucanie 3W" należy przytrzymać wciśnięty klawisz "Windows" () i nacisnąć klawisz TAB;
  • przytrzymując wciśnięty klawisz "Windows" należy naciskać klawisz TAB lub obracać kółkiem myszy, aby przełączać się między otwartymi oknami; można także naciskać klawisze strzałki w prawo lub w dół, aby przełączać o jedno okno do przodu, albo naciskać klawisze strzałki w lewo lub w górę, aby przełączać o jedno okno wstecz;
  • należy zwolnić klawisz "Windows", aby wyświetlić okno znajdujące się na wierzchu stosu lub kliknąć dowolną część dowolnego okna na stosie, aby wyświetlić to okno.

Rozmieszczanie okien (Windows 7 i wyżej)

• Automatyczne rozmieszczanie okien
• Znając sposób przenoszenia i zmieniania rozmiarów okien, można rozmieścić je według swoich upodobań na PULPICIE. W systemie Windows można także rozmieścić je automatycznie, korzystając z trzech następujących sposobów: kaskadowo, ułożone pionowo lub sąsiadująco. Aby wybrać jedną z tych opcji, należy otworzyć kilka okien na PULPICIE, kliknąć prawym przyciskiem myszy pusty obszar na PASKU ZADAŃ, a następnie kliknąć polecenie "Ułóż okna kaskadowo", "Ułóż okna jedno nad drugim" lub "Ułóż okna obok siebie".
• Rozmieszczanie okien przy użyciu funkcji "Przyciąganie"
• Funkcja "Przyciąganie" służy do automatycznego zmieniania rozmiaru okien po ich przesunięciu, czy inaczej: przyciągnięciu do krawędzi ekranu. Funkcja umożliwia rozmieszczanie okien obok siebie, rozciąganie okien w pionie oraz maksymalizację okna.
• Aby rozmieścić dwa okna sąsiadująco, należy:
  • przeciągnąć pasek tytułu okna do lewej lub prawej krawędzi ekranu, aż zostanie wyświetlony kontur rozciągniętego okna;
  • zwolnić przycisk myszy, aby powiększyć okno;
  • powtórzyć obydwa kroki z innym oknem, przeciągając je do przeciwległej krawędzi.
• Aby rozciągnąć okno w pionie, należy:
  • wskazać górną lub dolną krawędź otwartego okna tak, aby wskaźnik zmienił kształt w dwukierunkową strzałkę;
  • przeciągnąć krawędź okna w kierunku górnej lub dolnej krawędzi ekranu, aby powiększyć okno na całą wysokość pulpitu; szerokość okna pozostanie niezmieniona.
• Aby zmaksymalizować okno, należy:
  • przeciągnąć pasek tytułu okna do górnej krawędzi ekranu; kontur okna zostanie rozciągnięty i zajmie cały ekran;
  • zwolnić przycisk myszy, aby okno wypełniło cały PULPIT.

IKONA (ang. icon)

• Element interfejsu graficznego, niewielki piktogram widoczny na ekranie monitora, reprezentujący graficznie określony typ pliku, folder, aplikację, urządzenie, funkcję programu itp. i stanowiący odsyłacz do nich.
• W pierwotnym znaczeniu nazwa ta pochodzi z języka greckiego (gr. εικων, eikón - obraz), a w znaczeniu omawianym tutaj stanowi zapożyczenie z języka angielskiego.
• Większość funkcjonalności nowoczesnego systemu komputerowego korzystającego z GUI opiera się interakcji z użytkownikiem właśnie poprzez ikony. Poprzez umieszczenie kursora na ikonie i kliknięcie na nią, użytkownik uruchamia określone działanie programu lub systemu. Ikony występują w każdym miejscu GUI: na PULPICIE, w okienkach EKSPLORATORA, na paskach menu i paskach narzędzi aplikacji, w grach komputerowych.
• Ikony były po raz pierwszy wprowadzone w latach 70-tych XX w. przez centrum rozwojowe Palo Alto Research Center firmy Xerox jako narzędzie ułatwiające pracę z systemem operacyjnym dla osób mniej zaawansowanych w informatyce. Pod koniec lat 80-tych graficzne interfejsy użytkownika oparte na wykorzystaniu ikon zostały rozpowszechnione przez systemy Mac OS i Microsoft Windows, stając się standardem formy komunikacji użytkownika z komputerem.
• Ikona może być samodzielnym plikiem lub też mieścić się w innym pliku (np. wykonywalnym).
• W systemach Windows ikony zapisywane są w formacie *.ico lub *.bmp. W innych systemach używane są formaty *.png lub *.svg.

Skrót

• Skrót to odnośnik do obiektu, który znajduje się w innym miejscu niż reprezentująca go ikona.
• Ikona skrótu opatrzona jest małą, białą lub niebieską strzałką.
• Sposoby tworzenia skrótów:
  • wykorzystanie menu rozwijanego poprzez kliknięcie prawym przyciskiem myszy na ikonie programu,

    polecenie "Wyślij do" --> "Pulpit (utwórz skrót);

  • przeciąganie ikony programu prawym przyciskiem myszy w dowolnie wybrane miejsce,

    polecenie "Utwórz skrót tutaj";

  • rozwinięcie menu podręcznego prawym przyciskiem myszy w miejscu, w którym ma znajdować się skrót,

    polecenie "Nowy" --> "Skrót",

    w otwartym oknie wyszukanie programu, do którego skrót ma być utworzony poprzez polecenie "Przeglądaj".

• Aby uruchamiać programy za pomocą ikon skrótów, należy tworzyć skróty plików wykonywalnych.
• Skrótom można zmieniać nazwę. Należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na ikonie skrótu i z rozwiniętego menu wybrać polecenie ZMIEŃ NAZWĘ.
• Standardowe ikony skrótów można zamieniać na dowolne, pobrane z twardego dysku, również tworzone przez siebie. Należy w tym celu kliknąć na ikonie skrótu prawym przyciskiem myszy i wybrać polecenie "Właściwości", kliknąć przycisk "Zmień ikonę", następnie wybrać którąś z dostępnych ikon lub kliknąć przycisk "Przeglądaj" w celu odnalezienia wybranego pliku ikony.

PULPIT (ang. desktop)

Podstawowy obszar roboczy w systemach operacyjnych, których powłoka graficzna (interfejs GUI) oparta jest o tzw. okna. Najpopularniejsze systemy tego rodzaju to: Amiga Workbench, Microsoft Windows, Linux, Mac OS.

Obecnie PULPIT, prócz funkcji użytkowej, spełnia także funkcję ozdobną: można modyfikować wygląd ikon i tła, ustawiać tapety, dokonywać zmian w wielkości i wyglądzie liter, rozdzielczości ekranu itp. Aby dokonać zmian należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na PULPICIE i wybrać polecenie "Właściwości" (Windows XP) lub "Personalizuj" (Windows 7 i wyżej).

W większości systemów z wyżej wymienioną powłoką graficzną zasady działania, elementy oraz wygląd PULPITU są do siebie bardzo podobne.

PASEK ZADAŃ to długi poziomy pasek znajdujący się zazwyczaj w dolnej części ekranu. Inaczej niż w przypadku PULPITU, który może zostać zasłonięty przez otwarte okna, PASEK ZADAŃ jest prawie zawsze widoczny. Składa się z trzech głównych części, którymi są:

• przycisk "Start", który otwiera menu Start;
• część środkowa, w której są wyświetlane otwarte programy oraz pliki, umożliwiająca szybkie przełączanie się między nimi;
• obszar powiadomień, który zawiera zegar i ikony sygnalizujące stan pewnych programów i ustawień komputera.

Pasek zadań można dostosowywać do swoich potrzeb na wiele sposobów. Można na przykład przesunąć go do lewej, prawej lub górnej krawędzi ekranu. Pasek zadań można powiększać, włączyć jego automatyczne ukrywanie przez system Windows, gdy nie jest używany oraz dodawać do niego paski narzędzi.

Menu Start

Menu Start to główna "brama" do programów, folderów i ustawień na komputerze. Jest określana mianem menu, ponieważ zawiera listę opcji do wyboru, podobnie jak menu w restauracji. Zgodnie ze znaczeniem słowa "start" jest często miejscem, w którym można rozpoczynać operacje lub otwierać elementy. Służy najczęściej do wykonywania następujących czynności:

• uruchamianie programów;
• otwieranie najczęściej używanych folderów;
• wyszukiwanie plików, folderów i programów;
• dostosowywanie ustawień komputera;
• uzyskiwanie pomocy dotyczącej systemu operacyjnego Windows;
• wyłączanie komputera;
• wylogowywanie z systemu Windows lub przełączanie do innego konta użytkownika.

Menu Start uruchamia się klikając przycisk "Start" w lewym dolnym rogu ekranu lub naciskając klawisz "Windows" () na klawiaturze.

W zależności od wersji Windows, menu Start składa się z kilku obszarów, zawierających:

• listę programów zainstalowanych na komputerze;
• dostęp do najczęściej używanych folderów, plików, ustawień i funkcji;
• możliwość wyszukiwania programów, plików i folderów oraz zasobów komunikacyjnych komputera czy też ulubionych stron internetowych oraz historii odwiedzonych witryn sieci Web;
• opcje dotyczące wyłączania systemu lub przełączania np. w stan "uśpienia".

Odpowiednie zorganizowanie menu Start może ułatwić znajdowanie ulubionych programów i folderów. Elementy wyświetlane w menu Start można kontrolować.

Środkowa część paska zadań

Pasek szybkiego uruchamiania

• Pasek szybkiego uruchamiania gromadzi ikony programów, do których użytkownik chce mieć natychmiastowy dostęp, bez otwierania menu Start.
• W Windows XP należy przeciągnąć myszą ikonę programu np. z PULPITU na obszar paska szybkiego uruchamiania. W czasie operacji PASEK ZADAŃ nie może być zablokowany.
• W Windows 7 (i wyżej) należy kliknąć ikonę programu prawym przyciskiem myszy, a następnie kliknąć polecenie "Przypnij do paska zadań". W Windows 7 cała środkowa część PASKA ZADAŃ jest w zasadzie paskiem szybkiego uruchamiania.

Okno "Komputer" na PASKU ZADAŃ

• W Windows 7 standardowo na PASKU ZADAŃ znajduje się ikona "Eksploratora Windows". Niestety, kliknięcie w nią otwiera okno "Biblioteki", z których większość nie korzysta zbyt często.

  Aby ikona "Eksploratora Windows" z paska zadań prowadziła prosto do okna "Komputer", należy wskazać ją kursorem, wcisnąć klawisz SHIFT i przytrzymując go, kliknąć prawym przyciskiem myszy, a następnie z rozwiniętego menu podręcznego wybrać polecenie "Właściwości".

  W otwartym oknie na karcie "Skrót" należy zmienić ścieżkę dostępu z %windir%\explorer.exe na %SystemRoot%\explorer.exe /E,::{20D04FE0-3AEA-1069-A2D8-08002B30309D} i zatwierdzić zmianę przyciskiem OK.

  Teraz kliknięcie na ikonę "Eksploratora Windows" na PASKU ZADAŃ otworzy okno "Komputer".

• Jest też inny, prosty sposób na umieszczenie skrótu do okna "Komputer" na PASKU ZADAŃ. Należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na PASKU ZADAŃ, wybrać polecenie "Paski narzędzi" --> "Nowy pasek narzędzi". Otworzy się okno, w którym trzeba kliknąć folder "Komputer". Jego nazwa pojawi się w polu "Folder: Komputer" u dołu okna. Należy zatwierdzić polecenie przyciskiem "Wybierz folder".

Informowanie o otwartych oknach

• Jeśli w danym czasie użytkownik otwiera więcej niż jeden program lub plik, szybko może zgromadzić wiele okien na PULPICIE. Ponieważ okna zakrywają się nawzajem lub też zajmują cały ekran, niekiedy trudno zobaczyć, co jest pod nimi i zapamiętać, które okna są otwarte. Przydaje się wtedy PASEK ZADAŃ.
• Po każdym otwarciu programu, folderu lub pliku w systemie Windows jest tworzony odpowiadający mu przycisk na PASKU ZADAŃ. Na przycisku znajduje się ikona reprezentująca otwarty program.
• Przycisk wyróżniony oznacza, że dane okno jest oknem aktywnym, czyli znajduje się przed wszystkimi innymi otwartymi oknami i jest gotowe do interakcji z użytkownikiem.
• Aby przejść do innego okna, należy kliknąć jego przycisk na PASKU ZADAŃ. Klikanie przycisków na PASKU ZADAŃ jest jednym z kilku sposobów przełączania się między oknami.
• Gdy okno jest aktywne (jego przycisk na PASKU ZADAŃ jest wyróżniony), kliknięcie przycisku na PASKU ZADAŃ powoduje zminimalizowanie okna. To oznacza, że okno zniknie z PULPITU. Zminimalizowanie okna nie powoduje zamknięcia go ani usunięcia jego zawartości, a tylko tymczasowe usunięcie z PULPITU.
• W Windows 7 (interfejs Aero) po przesunięciu wskaźnika myszy na przycisk na PASKU ZADAŃ wyświetlany jest obrazek z miniaturową wersją odpowiedniego okna. Ten podgląd, zwany także miniaturą, jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy nie można zidentyfikować okna po samym tytule. Jeśli w oknie jest odtwarzany film wideo lub animacja, będą one odtwarzane także w podglądzie.

Obszar powiadomień

• W obszarze powiadomień znajduje się zegar oraz grupa ikon.
• Ikony sygnalizują stan różnych składników komputera lub zapewniają dostęp do niektórych ustawień. Zestaw widocznych ikon zależy od zainstalowanych programów i usług oraz od sposobu skonfigurowania komputera przez producenta, a później użytkownika.
• Wskazanie ikony powoduje wyświetlenie jej nazwy lub stanu ustawienia, np. wskazanie ikony głośności powoduje wyświetlenie bieżącego poziomu głośności komputera, a wskazanie ikony sieci - wyświetlenie informacji o podłączeniu do sieci, szybkości połączenia oraz sile sygnału.
• Po dwukrotnym kliknięciu ikony w obszarze powiadomień zwykle zostaje otwarty program lub ustawienie związane z daną ikoną, np. dwukrotne kliknięcie ikony głośności otwiera okno regulacji głośności.
• Niekiedy ikona w obszarze powiadomień może wyświetlić niewielkie okno podręczne (zwane powiadomieniem), które informuje o czymś użytkownika.

  Powiadomienie można zamknąć klikając znak krzyżyka w prawym górnym rogu powiadomienia. Jeśli użytkownik nie podejmie żadnego działania, powiadomienie zniknie samoczynnie po kilku sekundach.

• Aby uniknąć nagromadzenia niepotrzebnych elementów, system Windows ukrywa ikony w obszarze powiadomień, jeśli nie były one używane przez pewien czas. Aby tymczasowo wyświetlić ukryte ikony, należy kliknąć przycisk "Pokaż ukryte ikony".

POPULARNE APLIKACJE W MS Windows

• Przeglądarka internetowa

  Po premierze systemu Windows 95 został dopuszczony do sprzedaży dodatek Microsoft Plus! zawierający graficzną przeglądarkę Internet Explorer w wersji 1.0. Była to pierwsza przeglądarka Microsoftu.

  Od czasu wydania systemu Windows 98 przeglądarka Internet Explorer była zintegrowana z Eksploratorem Windows, co oznacza, że nie dało się jej całkowicie usunąć. W Windows 7 istnieje możliwość odinstalowania przeglądarki Internet Explorer.

  Począwszy od wersji Windows 10 przeglądarką dedykowaną jest Microsoft Edge.

• Windows Media Player - odtwarzacz multimedialny

  Odtwarzacz obsługuje wiele formatów plików multimedialnych. Nie można go całkowicie usunąć z systemu.

• Program pocztowy

  Standardowym klientem poczty elektronicznej od wersji 98 do wersji Vista był Outlook Express. Jego następcą był Windows Mail, klient poczty e-mail w Windows Vista, zastąpiony dodatkiem Poczta systemu Windows Live w Windows 7, a począwszy od Windows 8 dostępny jest program nazwany po prostu Poczta.

(Źródła: m.in. Wikipedia, Windows)